29 Temmuz 2011 Cuma

YALNIZLIK KİŞİYE MAHSUSTUR

Yalnızlık paylaşılır mı
Ben yapamadım
Paylaşamadım
Ben seçmedim bu halimi
Sadece baktım : böyleyim.
Seçmedim mutsuzluğumu
Yalnız kalmayı
Beni yalnız bıraktı sevdiğim
Sevmemeye çalıştıkça daha çok sevdiklerim....

Yanlışlar yaptım mutlaka
Pişmanlıklar da oldu sonrasında
Her hata biraz daha yaklaştırdı bu sona
Ben sonu gelsin istemedim hiçbir şeyin
Hiç bir şiirime nokta koyamadım örneğin
Devamı gelmesini istediğim her şey
Sona ererdi.

Öylece bitiverdi
Benden aldılar
Sevgiyi, umudu, hasreti
Ve senin gidişin
Bunları yaptı

İSPATLADIN BANA KENDİNİ

Dün seni gördüm aşk
Bana yabancı gibiydin
Oysa ben yıllardır hasretinle
Yaşamadan nefes çektim içime

Gözgöze geldik
Ve sendin
Uzun uzun bakmadın bana
Hani sokakta bir tanıdık yüzle karşılaşır
Yalnızca bakarsın ya
İşte öyleydi bakışların
Ben farkına vardım bir şeyin
Sen benden gitmiştin
Belki de hiç olmamıştım ben
Ben seninle uyur seninle uyanırken her sabah
Sen bensizliği isteyerek seçmiştin.

Bir karara vardım ben de
Hesaplaştım içimle
Sorduğum soruların yanıtları hiçkimsede
Artık cevapsız kalmayacak sorular
Artık umutla yaşayıp daha azla mahvolmayacak bu kalp
Artık sensizlik koymayacak
Sen varken sensiz olmayacağım
Sessiz sakin düşünceli olup dikkatini çekmeyeceğim kimsenin
Şiir de yazamayacağım
Elim kalem tutmayacak
Ben sevmeyeceğim artık bir erkeği
Bir randevuya hazırlanamayacağım mesela
Gülerken komik bir şeye
Ya da kendimi bir an mutlu hissettiğimde
Suçluluk kaplamayacak içimi
Ben gidiyorum aşk
Az zaman sonra varlığımı sonlandırmak zorunda kalacağım.
Ve sen bensiz dünyaya her gözünü açtığında
Ben her yerde olacağım...
Seni seviyorum
Sensiz seviyorum hem de
Herkesten çok
Herkesin birbirini sevdiğinden de....