17 Haziran 2013 Pazartesi

MUTLULUK

Bu ruh haliyle şiir yazılmıyormuş...Mutluyum.Orhan'ı her an kayıtsız şartsız seviyorum. Her halini seviyorum. Hiç uzak kalmak istemiyorum ondan.
Ben bu hislerle nasıl normal hayatıma devam edeceğim. İşte bunu bilmiyorum.
İçimden mutluluk taşıyor ve hiçbir yere sığamıyorum.
Gece olmuyor, gün bitmiyor. Her şey onunla alakalı gibi.
Ve işin en kötü yanı: yani belki de tek kötü yanı ; bu hallerimi ona belli etmemem gerektiğine inandığımdan, insna üstü bir çabayla kendimi tutuyorum.
Ona bağıra bağıra söylemek istediklerim var evet. Ama yapamam.
Daha önce yaşadıklarım...Onu kaybedişim. Bana ders oldu. Yapamam.
Onu kaybetmemek için soru dahi sormuyorum. Sıkıldığını biliyorum sorulardan.
Kaçabilir her an, uzaklaşabilir, biliyorum. Bu yüzden bu kez temkinli olmak durumundayım. Evet.
sevgi bu mu?
Onu kaybetmemek için elinden geleni yapmak mı?

Bilmiyorum. Bence sevgi ona bakınca gözlerinin içinin gülmesi. Dünyadaki en güzel ışık onun gözlerine hapsolmuş sanki...Ben ona bakıyorum, içime nur doluyor.
Sevgi bu. ve tabiki emek.
Ben sabrettim, emek verdim bu sevgiye. Onu haketmiyorum belki yine de.Çok yanlışım da oldu ama günün birinde hakedebilirim diye umut ediyorum.
umutsuz yaşanmaz. ve de sevgisiz. Onun sevgisi olmadan yaşamak istemiyorum.
Ben bu hayatta yalnızca sevgi için çabalamanın doğru olduğuna inanıyorum. Çünkü onun dışında her şey geçici.