Kimse anlamadan ben kendi dünyamı kurdum..içinde de yalnızca ben ve o var...hayal ettiğim her şey öyle saf öyle içten ki...onu düşündüğümde kötülükler uzak duruyor benden zaten..ne fikrimi,ne kalbimi ne de ruhumu kirletmesine izin vermeyeceğim bu hayatın...içimden sevgi taşıyor onu anımsadığımda,gözlerimin dolmasına engel olamıyorum.bazen bilsin istiyorum tüm hislerimi bazen onu onsuz yaşamanın zevkine kaptırıyorum kendimi...
hayal dünyamda tek başıma..mutluyken ben..hiç yapmamam gereken şeyler yaptım..artık hayat benim düşündüğüm gibi değilmiş diyorum hep..önceden de hata yaptım tabiki ama bu çok daha farklı... ömür boyu sürecek bu utançla yaşamak zorundayım artık...hafıza bazen ne de gereksiz bilgi tazelemelerine sebep oluyor öyle..unutmam imkansız..kendimden soğudum ben bu sayede..sevdiğimi düşleyemez oldum..utanıor ve onu düşlemeye bile hakkım olmadığını düşünüyorum...
Herşeyim..Sensiz ve yalnız yaşantımda sadece sama kavuşmanın umuduyla yaşarken, yaşama arzum kalmadı şimdi.Hatalarımı düzeltemeyeceğimi bildiğimden,seninle de olmamız artık imkansız olduğundan varlığımı sona erdirmek isteği içerisindeyim..Bana sevginle,kendinle gelmeni çok bekledim..olmadı..her şey boş bundan sonra..
canım bu ne okurken o kadar cok negatıf elektırık aldım kı yazından yazma böyle seyler
YanıtlaSil